Sunday, October 08, 2006

เรื่องย่อพระอภัยมณี(15)

กล่าวถึงพระหัสไชยเร่งขับสิงห์จะไปให้ถึงเมืองลังกาให้เร็วที่สุด เพราะแรงรักและคิดถึงนางสร้อยสุวรรณและนางจันทร์สุดา เข้าเฝ้านางละเวงวัณฬาถวายสารจากพระอภัยมณี นางละเวงอ่านสารแล้วก็เห็นด้วยสั่งมอบให้พระหัสไชยอยู่รักษาเมืองลังกา ให้สามนางบุตรีเลี้ยงคุมทัพไปช่วยกันคิดการและให้นำทหารมาทำน้ำพระพิพัฒน์สัตยาปฏิญาณตนว่าจะจงรักภักดี และให้แยกเป็นสี่ทัพรวมสี่หมื่นยกออกไปช่วยพระอภัยมณีทำการรบ ครั้นยกไปถึงด่านเขาเจ้าประจัญ ทหารในป้อมไม่ยอมเปิดประตูให้เพราะถือรับสั่งพระมังคลา พวกทหารเก่าเข้าข้างนางละเวงวัณฬาเกิดการสู้รบกันเอง พวกทหารเก่าและทหารของนางสุลาลีวันทัพหน้าชนะทหารพระมังคลาต้องล่าถอยหนีออกนอกประตูป้อมไป นางละเวงวัณฬาจึงยึดป้อมด่านเขาเจ้าประจัญไว้ได้
ทหารที่แตกมาจากด่านเขาเจ้าประจัญไปเฝ้าพระมังคลาทูลให้ทราบว่าพระมารดาถอดพระมังคลาจากการเป็นเจ้าเมืองลังกาแล้ว เหตุการณ์เกิดแปลผันไปอย่างรวดเร็ว และในขณะนั้นทหารฝรั่งที่แตกมาจากการรบที่ด่านดงตาลเข้ามากราบทูลว่าฝ่ายพระอภัยมณีแก้เวทมนต์และล้อมด่านดงตาลไว้หมดแล้ว พระมังคลาถึงกับพูดไม่ออก จึงให้เชิญผู้วิเศษฝ่ายต่างๆมาปรึกษาว่าบัดนี้พระมารดาลงมาเป็นข้าศึกเพิ่มขึ้นจะสู้รบอย่างไรจึงจะได้เมืองลังกากลับคืนมา ส่วนผู้วิเศษต่างพากันทูลห้ามปรามว่าอย่าสู้พ่อ – แม่เลย จะกลายเป็นลูกอกตัญญูทรยศ พระมังคลาจึงให้จับผู้วิเศษจำโซ่ตรวนไว้รอการประหาร ผู้วิเศษทั้งนั้นกลับใช้เวทมนต์สะเดาะโซ่ตรวนหนีหายไป พระมังคลาจึงได้คิดว่าได้ทำผิดพลาดไปมาก แต่ก็เกิดมานะในการทำสงครามทวีมากยิ่งขึ้น สั่งให้พลปลอมปนเข้าไปอยู่ในป้อมเขาเจ้าประจัญเพื่อเป็นไส้ศึก แล้วยกไปตีเอาตอนกลางคืน เมื่อตีด่านเขาเจ้าประจัญได้แล้ว ค่อยตีเอาเมืองลังกาคืน
ฝ่ายนางละเวงและสามบุตรีเลี้ยงเห็นมีทหารฝรั่งมาเข้าด้วยก็สงสารจึงให้รับเอาไว้ แล้วแต่งสารและรับสั่งให้วาโหมเข้ามาเฝ้าเพื่อนำสารไปถวายพระอภัยมณี พระอภัยมณีทราบสารของนางละเวงแล้วก็มีความพอพระทัยอย่างยิ่ง จึงให้วาโหมกับกองทัพมืองวาหุโลมคอยระวังรักษาเมืองลังกา กองทัพพระอภัยมณีทุกฝ่ายยกเข้าตีได้ด่านดงตาล ส่วนวลายุดาและวายุพัฒน์ยกทหารเข้าตีด่านเขาเจ้าประจัญตามแผนการณ์ของพระมังคลา ทัพของนางละเวงวัณฬาและสามนางบุตรีเลี้ยงสู้ไม่ได้ต้องแตกทัพหนีเข้าป่าไปทางด้านสะพานยนต์
เมื่อวลายุดาและวายุพัฒน์ตีได้ด่านเขาเจ้าประจัญจากนางละเวงแล้ว ก็เร่งทหารยกไปตีเมืองลังกาในทันที พวกทัพเมืองการะเวกและวาโหมรู้ข่าวศึกจะเข้าตีเมืองลังกาก็รีบยกพลด้นป่าไปจะช่วยป้องกันเมือง แต่ไปพบกันกับนางละเวงจึงพากันรีบเดินทัพกลับไปเมืองลังกา ฝ่ายหัสกันที่แตกมาจากด่านดงตาลเข้าไปทูลพระมังคลาให้ทรงทราบ ส่วนพวกทหารที่มาจากการรบที่เขาเจ้าประจัญรายงานว่าทัพของวลายุดาและวายุพัฒน์ตีด่านเขาเจ้าประจัญได้ พระมังคลาดีใจจะได้ใช้ด่านเขาเจ้าประจัญเป็นที่มั่นเพื่อทำสงครามต่อไป จึงสั่งให้หัสกันจัดทัพจะยกไปช่วยวลายุดาและวายุพัฒน์ตีเอาเมืองลังกา
ทัพของวลายุดาและวายุพัฒน์ที่ยกไปตีเมืองลังกาได้สู้รบกับทัพของเมืองการะเวกของพระหัสไชย กองทัพฝรั่งสู้ไม่ได้ พอจวนค่ำพระหัสไชยเห็นว่าวลายุดาและวายุพัฒน์เป็นพงศ์เผ่าของสุดสาครก็ไม่คิดจะฆ่า แต่จะสอนให้รู้ฝีมือไว้บ้าง พอได้ทีตีวลายุดากับวายุพัฒน์พลัดตกจากหลังม้า แต่ไม่ฆ่าปล่อยให้ทั้งสองคนขึ้นหลังม้ากลับมาสู้รบต่อไปจนมืดค่ำ

No comments: